Nietrudno jest dojść do wniosku, iż polonez jest jednym z najsłynniejszych, ale również najbardziej związanych z polskością tańców. Z tej racji większość polonezów komponowanych przez kompozytora miała charakter silnie polski, patriotyczny. Łączyły się one z silnymi uczuciami patriotycznymi samego Fryderyka, który opuścił Polskę w trudnym dla niej czasie z tej racji nie mógł uczestniczyć bezpośrednio w wydarzeniach rozgrywających się na jej terenie. Powodowało to silne poczucie winy i chęć zadośćuczynienia ojczyźnie z tej pozycji, w której znajdował się za granicą.
Warto wiedzieć, że polonez rozwinął się w Polsce na długo przed Chopinem, jednak na początku miał całkowicie inny charakter. Funkcjonował jako taniec typowo towarzyski, tańczony głównie na dworach. Istniało kilka jego odmian, zależnych od tego, jaka warstwa społeczna tańczyła poloneza. Od początku jednak był to taniec kojarzony całkowicie z Polską i nazywany inaczej „polskim tańcem”. Najsłynniejszy polonez, którego pewnie słuchał i młody Fryderyk, to polonez „Pożegnanie Ojczyzny”, skomponowany przez Michała Ogińskiego. To on ostatecznie związał uczucia patriotyczne typowego Polaka z polonezem.
Sam Fryderyk Chopin stworzył w czasie, gdy komponował, aż 18 polonezów – 16 typowych na fortepian oraz jeden na fortepian i wiolonczelę (ten polonez wchodzi w skład muzyki kameralnej), a także jeden na fortepian z orkiestrą. Utwory te pochodzą z różnych okresów życia Chopina, od wczesnego dzieciństwa aż po okres emigracji – przy czym te starsze uważane są za wyższe rangą oraz bardziej dojrzałe, co jest dosyć oczywiste. Za najlepsze utwory uważa się siedem polonezów chopinowskich, wszystkie wydane od 1836 do 1846 roku. Są to dwa polonezy op. 26 (cis-moll i es-moll), dwa polonezy op. 40 (A-dur i c-moll), polonez-Fantazja As-dur op. 61, polonez As-dur op. 44 oraz polonez fis-moll op. 44. Wszystkie te utwory różniły się jednak od znanych dotąd polonezów – miały całkowicie inną ekspresję, inaczej się prezentują oraz są grane w specyficzny sposób. Wszystko to jest charakterystyczne dla stylu Fryderyka Chopina.