Nokturny to jedne z najbardziej interesujących i inspirujących utworów, jakie skomponował Fryderyk Chopin. Gatunek ten stworzył kilkadziesiąt lat wcześniej inny kompozytor, jednak ówczesne nokturny nie były tak niezwykłe, jak te chopinowskie – te ostatnie uważane są za najpiękniejsze utwory tego rodzaju, istniejące kiedykolwiek w świecie muzyki poważnej. Nokturny to tzw. muzyka nocy, utwory, które powstają przy akompaniamencie dźwięków nocy. Mają być one całkowicie intymne, stwarzać nastrój tajemniczości. Dodatkowo, charakteryzuje je również duża liryczność, którą jednak najlepiej zaprezentował dopiero Chopin w swoich nokturnach. Nokturny chopinowskie powstawały od 1830 roku do 1848 roku. Istnieje w sumie 18 utworów tego rodzaju, z czego dodatkowo dwa są niepublikowane. Za nokturn uważa się również Lento con gran espressione, stworzony w tonacji cis-moll.
Nokturny Chopina są o tyle charakterystyczne, że nie da się ich pomylić z tymi utworami innych kompozytorów. Początkowo nokturny miały charakter dość prosty, były utworami mniej skomplikowanymi. Rozwijały się wraz z rozwojem charakteru Chopina oraz jego twórczości, wiec te ostatnie uważa się za najciekawsze oraz najbardziej rozwinięte pod względem stylu. Cechą charakterystyczną dla nokturny Chopina jest wyjątkowy jego charakter – nokturny te są bardzo śpiewne, liryczne oraz wyrafinowane. Prócz tego, mają formę przystosowaną do śpiewu, podobnie jak na przykład arie operowe; zbliżoną do nich mają również budowę.
Co ciekawe, części stylu nokturnów słychać również w innych utworach. Jest również cecha charakterystyczną utworów chopinowskich – przeplatanie się różnych linii melodycznych oraz charakterystycznych elementów, które mają za zadanie stworzyć niepowtarzalny charakter danego utworu. Niektóre z nokturnów, według znawców muzyki Chopina, mają wręcz charakter ballad – dzięki muzyce tworzony jest wyjątkowy, niespotykany świat tajemnic oraz niepowtarzalnych chwil pełnych wyjątkowości oraz niezwykłej, charakterystycznej intymności.