Twórczość Chopina dzieli się przede wszystkim na okresy jego życia. Jego aktywność społeczną, miejsce zamieszkania i stan zdrowia. Wszystko to miało wpływ na to, jak i co tworzył. Najprostszym i najczęściej stosowanym podziałem są: okres do 1930 roku, czyli tak zwane wczesne utwory; do 2839 roku, czyli utwory dojrzałe oraz lata 1840-1849, czyli późny okres twórczości. W pierwszym wymienionym okresie, czyli od urodzenia do 1830 roku Chopin tworzył dzieła w oparciu o polskie tradycje, jednak wpływ na niego miał również europejski romantyzm. W tym czasie zasłynął jako błyskotliwy wirtuoz fortepianu. Skupiał się raczej na formach klasycznych, a w jego repertuarze było: rondo, sonata, trio. Mazurki i polonezy wyraźnie nawiązywały do tradycji narodowej. Drugi okres twórczości Chopina, który obejmuje czas do 1839 roku to już znacznie bardziej dojrzalsze dzieła. Widać w utworach jeszcze większą głębię, a dodatkowo można zaobserwować nowatorskie podejście do techniki pianistycznej. Ogromny wpływ na ten okres twórczości miał romantyzm, który silnie oddziaływał na Fryderyka. Charakterystyczne formy tamtego czasu to scherzo, ballada oraz nokturn. Trzeci okres, który utrzymał Chopin aż do swojej śmierci jest – jeśli można tak powiedzieć – najbardziej kontrowersyjny. Wszystko dlatego, że utwory stały się znacznie bardziej rozbudowane. Chodzi tutaj nie tylko o cykle, ale również pojedyncze dzieła. Są to utwory trudne w odbiorze zwłaszcza dla zwolenników początków twórczości Chopina, ponieważ byli oni przyzwyczajeni do zdecydowanie innych form. Podstawowym zarzutem do tych dzieł był fakt, iż były one zanadto dysonujące i zbyt trudne w odbiorze. Nie zmienia to jednak faktu, że to właśnie w tym okresie powstało wiele znakomitych dzieł Chopina, jak na przykład Polonez-Fantazja czy Barkarola. Ogromny wpływ na twórczość Fryderyka Chopina miało jego życie osobiste – pierwsze miłości, osiedlenie w Paryżu, czy podróż do Wielkiej Brytanii. Wszystko to odcisnęło piętno na jego twórczości, dlatego jest ona tak zróżnicowana.